Wariant Delta wirusa SARS-CoV-2 okazał się w warunkach laboratoryjnych kilka razy mniej wrażliwy na przeciwciała neutralizujące powstałe dzięki szczepionkom lub po przechorowaniu COVID-19 – informuje “Nature”.

Szczepionki przeciwko COVID-19 skutecznie zapobiegają śmierci i ciężkiemu przebiegowi choroby, nawet w tych rzadkich przypadkach, gdy zaszczepione osoby zostają zakażone wirusem. Jednak wraz z rosnącą popularnością wariantu Delta ważne jest badanie skuteczności szczepionek w jego przypadku.

Jak wynika z nowych badań, przeprowadzonych przez naukowców z Indii, Wielkiej Brytanii i kilku innych krajów, w warunkach laboratoryjnych wariant Delta może szybko się rozpowszechnić nie tylko dzięki większej zakaźności, ale również dlatego, że jest mniej podatny na przeciwciała neutralizujące wytworzone podczas wcześniejszej infekcji COVID-19 lub pod wpływem szczepionki.

Pierwsze doniesienia o wykryciu mutacji SARS-CoV-2 B.1.617.2 nazywanej wariantem Delta pojawiły się pod koniec 2020 roku w Indiach w stanie Maharashtra (dlatego pierwotnie mówiono o “wariancie indyjskim”). Szybko rozprzestrzenił się w regionie, dominując nad innymi wariantami, w tym blisko spokrewnionym Kappa (B.1.617.1). Charakterystyczne dla pierwotnej postaci COVID-19 objawy, takie jak kaszel oraz zaburzenia węchu i smaku rzadziej występują w przypadku wariantu Delta – przypomina on raczej ciężkie przeziębienie z gorączką, katarem, bólem głowy i gardła.

Aby sprawdzić, jak różne warianty wirusa reagują na przeciwciała neutralizujące, naukowcy wykorzystali surowicę krwi pacjentów, którzy wyzdrowieli z COVID-19 w roku 2020. Badano reakcję przeciwciał z oryginalnym szczepem z Wuhan, wariantem Alfa (B.1.1.7) oraz wariantem Delta.

W porównaniu z oryginalnym szczepem wirusa, który pojawił się w chińskim Wuhan, wariant Delta okazał się sześciokrotnie mniej wrażliwy na przeciwciała neutralizujące osób, które wyleczyły się z COVID-19 i ośmiokrotnie mniej wrażliwy na przeciwciała produkowane w odpowiedzi na dwie dawki szczepionek Pfizer/BioNTech lub AstraZeneca. Wariant Alfa był 2,3 raza mniej wrażliwy niż oryginalny “chiński” szczep na przeciwciała wytworzone przez poprzednią infekcję COVID-19.

Analizowano także symulowaną w warunkach laboratoryjnych replikację wirusa w komórkach ludzkich dróg oddechowych. Wariant Delta rozmnażał się w tym środowisku szybciej i wydajniej niż wariant Alfa.

Jak wynika z badania, jednym z powodów przewagi wariantu Delta jest to, że białko kolców (spikes) wariantu Delta ma nieco inny kształt, co umożliwia wirusowi skuteczniejszą replikację i wnikanie do komórek.

Naukowcy przeanalizowali również infekcje COVID-19, które wystąpiły u ponad 130 pracowników opieki zdrowotnej w trzech szpitalach w Indiach i Delhi – pomimo zaszczepienia niemal wszystkich z nich dwiema dawkami szczepionki AstraZeneca. W jednym szpitalu 10 proc. personelu zostało zainfekowanych w ciągu czterech tygodni. W innym szpitalu 70 spośród 4000 pracowników rozwinęło infekcje objawowe. Szczepionka AstraZeneca była mniej skuteczna wobec wariantu Delta niż wobec innych wariantów wirusa SARS-CoV-2.

Jak wykazały obserwacje, mediana wieku i czas trwania infekcji były podobne, bez względu na wariant, którym dana osoba została zakażona – w przypadku Delty ryzyko hospitalizacji nie było wyższe niż dla innych wariantów.

Zdaniem autorów publikacji, zarówno dane laboratoryjne, jak i analiza rzeczywistych przypadków rzucają światło na to, jak wariant Delta stał się wariantem przeważającym. Jednocześnie dowodzą, że konieczne jest zachowanie ostrożności, nawet w miarę wzrostu liczby szczepień.

Redakcja / PAP / Paweł Wernicki